Olga Gromyko - "Rok szczura. Wędrowniczka"

Tytuł: Rok szczura. Wędrowniczka

Autor: Olga Gromyko

Cykl: Rok szczura (tom 2)

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 425

Ocena: 6/10

Opis:

Po raz kolejny Olga Gromyko – bestsellerowa autorka "Wiernych wrogów" i serii o przygodach wiedźmy Wolhy gwarantuje niezapomnianą dawkę fantastycznej przygody z dużą dozą humoru, tak cenioną przez jej licznych fanów.

Ledwo co parę tygodni temu Ryska była zwykłą wiejską dziewczyną, którą od rówieśniczek odróżniały wyłącznie zdolności widzącej, czyli umiejętność dokonania najlepszego wyboru.

A teraz tuła się po drogach i wsiach w towarzystwie Żara, młodego złodziejaszka – przyjaciela z dzieciństwa i Alka – gadającego szczura, którego największym życzeniem jest zmienić się z powrotem w człowieka.

I wszystko byłoby dobrze (a przynajmniej względnie dobrze) gdyby nie to, że dokonane dawno temu wybory często miewają nie do końca spodziewane a równocześnie daleko idące konsekwencje.

Recenzja:

Ryska, Żar i Alk powracają! Po roku czekania pojawiła się wreszcie kolejna część ich przygód!  

Wydawca pisze, że „Rok Szczura. Wędrowniczka to niecierpliwie wyczekiwany przez czytelników drugi tom trylogii Rok Szczura”. Gdybym nie poczytała trochę na temat tej serii w internecie, nie zorientowałabym się, że to stwierdzenie jest pewnym nadużyciem (i nie chodzi mi o tę część z niecierpliwym wyczekiwaniem). W oryginale Rok szczura to dylogia, jednak różnica pomiędzy grubością pierwszej i drugiej części jest tak duża, że wydawnictwo podzieliło oryginalny drugi tom na dwie części. Wędrowniczka ma grubo ponad 400 stron, więc tego nie widać, ale jeśli wziąć pod uwagę sposób, w jaki rozwinęła się akcja, wiele to wyjaśnia.  

A akcja tej części jest płynną kontynuacją poprzedniej. Na początku bohaterowie wędrują przez lasy i wioski, ich podróż jest w miarę spokojna, choć niepozbawiona drobnych przygód. Skład tej nie do końca wesołej kompanii pozostaje niezmienny: naiwna Ryska, która w ciągu kilku tygodni, odkąd uciekła z majątku, zdążyła się co prawda przekonać, że świat nie jest tak czarno-biały jak myślała, ale wcale nie stała się przez to mniej naiwna; jej przyjaciel z dzieciństwa Żar – złodziejaszek nie potrafiący skończyć ze złym nawykiem okradania wszystkich, którzy staną mu na drodze oraz Alk ze swoim paskudnym charakterem, który, gdy chłopak znajduje się w ludzkiej postaci, jest nawet bardziej paskudny.

Po jakimś czasie wędrówka zaczyna ich nużyć i postanawiają osiąść gdzieś na dłużej. Wybór pada na Łosie Jamy, dość nietypowe miasto, słynące z leczniczych błot. Przewija się przez nie mnóstwo nieznajomych, co jest na rękę naszym bohaterom, którzy nie chcą zwracać na siebie uwagi. Wynajmują połowę domu u pewnej gospodyni i… w pewnym sensie się statkują. Spełnia się wreszcie marzenie Ryski, która pragnęła własnego domu – zajmuje się nim z prawdziwą radości. Alk znajduje pracę jako wykidajło w karczmie, a Żar… jako pomocnik modlika. Bohaterowie przestają się jedynie tolerować i wytwarza się między nim przyjazne porozumienie. Niestety niewiele więcej się dzieje, bo gdy tylko akcja zaczyna się zagęszczać i robi się naprawdę ciekawie… następuje nieoczekiwany koniec.

Ci, który polubili Ryskę, Żara i Alka, na pewno z przyjemnością poczytają o ich kolejnych przygodach, bo Olga Gromyko nie zawodzi. Niestety mogą być trochę rozczarowani tą częścią, bo akcja dopiero zaczyna się w niej rozwijać. Czekam z niecierpliwością na kolejną, gdzie znajdziemy jej rozwiązanie i mam nadzieję, że pojawi się ona szybciej niż za rok!

PS Okładka tej części jest o wiele ładniejsza od poprzedniej, chociaż nadal trudno byłoby nazwać ją ładną. Oryginalna też urodą nie grzeszy, ale za to zdradza o wiele więcej ;) I czy tylko ja mam wrażenie, że Alk wygląda na niej prawie jak Wiedźmin? 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Papierowy Księżyc