Andrea Portes - "Jak najdalej stąd"

Tytuł: Jak najdalej stąd

Autor: Andrea Portes

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Rok wydania: 2016

Liczba stron:

Ocena: 6/10

Opis:

Luli ma trzynaście lat, a już zdążyła poznać gorzki smak życia. Jej rodzice to alkoholicy pogrążeni w pijackich awanturach. Samotna, zdana tylko na siebie w małym miasteczku w Nebrasce, Luli postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Zabiera pistolet, ucieka z domu i autostopem wyrusza do Las Vegas, by tam znaleźć bogatego sponsora. Myśli, że skok w dorosłość zmieni jej życie na lepsze. W drodze poznaje ludzi, którzy wprowadzają ją w mroczny krąg złodziei, narkomanów i prostytutek. Pełna nadziei na przyszłość, Luli będzie musiała zmierzyć się ze światem okrutniejszym niż ten, od którego uciekła.

Recenzja:

Chyba wszyscy na początku recenzji tej książki wspominają o filmie. Mam wrażenie, że jestem jedyną osobą, która o nim nie słyszała. W każdym razie już to nadrobiłam i mogę wam powiedzieć, że faktycznie – na podstawie książki nakręcono w 2011 roku film o tytule Prowincjuszka, w którym grali między innymi Blake Lively i Eddie Redmayne.

Jak najdalej stąd to debiut autorki. Do tej pory napisała o wiele więcej książek, ale tą jako pierwszą wydano w Polsce – po prawie dziesięciu latach. Trochę sobie na nią poczekaliśmy, ale czy było warto?

Luli ma trzynaście lat i mieszka w Nebrasce. Autorka, która również pochodzi z Nebraski, bardzo dobrze odmalowuje obraz tego miejsca, świetnie oddając surowy klimat dzikiego zachodu. Luli nie ma łatwo. Jej rodzice to alkoholicy, przegrani ludzie, którzy potrafią jedynie się kłócić. Matka nie może patrzeć na ojca i szuka rozrywek w ramionach innych mężczyzn. Ojciec, którego Luli mimo wszystko ubóstwia, patrzy na to ze spokojem. Do czasu. W końcu pęka i postanawia odejść. A Luli idzie w jego ślady. Pakuje się i ucieka z domu.

Dziewczynie wydawało się, że dorastając w zapyziałej mieścinie poznała gorzki smak życia. Ale czy rzeczywiście? To prawda, często nie miała co jeść, musiała patrzeć na kłótnie rodziców, żyła w biedzie. Jednak czy to najgorsze, co mogło jej się przytrafić? Luli dość szybko przekona się, że nie.

Jak najdalej stąd to typowa powieść drogi. Luli, która niedawno odkryła swoją seksualność, wyrusza w podróż, gotowa ją wykorzystać. Jest wyszczekaną i sprytną dziewczyną i szczerze mówiąc nie wzbudziła mojej sympatii. Wykorzystuje okazję i doczepia się do Glendy – pięknej kobiety, która również podróżuje do Las Vegas. Po drodze zadziera jednak z kimś, z kim nie powinna. Eddy jest brzydki, kulawy i Luli wie, że nigdy się w niej nie zakocha. Do tego Glenda ostrzega ją, by na jego widok uciekała jak najdalej. Luli czuje jednak niewyjaśnione przyciąganie do tego mężczyzny. Jak to się skończy? Na pewno nie będzie happy endu, tyle wam mogę powiedzieć.

Rzeczą bardzo charakterystyczną w tej książce jest narracja, prowadzona w specyficzny sposób. Czytelnik czuje się, jakby czytał jakiś scenariusz albo oglądał film. Luli opowiada o swoim życiu w oryginalny sposób, niestety mam wrażenie, że tłumacz tej oryginalności nie podołał. Może ten rodzaj narracji bardziej by do mnie przemówił, gdyby niektóre zwroty nie były tłumaczone tak dosłownie i ogólnie gdyby tłumacz bardziej się wysilił. To połączenie dalekiego od ideału przekładu i specyficznej narracji sprawiło jednak, że czytałam tę książkę bez przyjemności. I byłbym zupełnie zawiedziona, gdyby nie rozwój akcji, dzięki któremu koniec końców mogę ocenić ją jako dobrą.

Komu polecam? Nastolatkom, którym marzy się ucieczka z domu. Osobom, które interesuje, jak wygląda życie w Ameryce w innych stanach niż te najbogatsze. Wszystkim, którzy lubią powieści o poszukiwaniu własnej drogi.

Książkę dostałam od wydawnictwa HarperCollins