Øystein Stene - "Wyspa zombie"

Tytuł: Wyspa zombie

Autor: Øystein Stene

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Rok  wydania: 2015

Liczba stron: 328

Ocena: 6/10

Opis:

Labofnia. Wyspa ukryta przed resztą świata gdzieś pośrodku Atlantyku. Nie figuruje na żadnej mapie, nie istnieje w żadnych wspomnieniach. Służby wywiadowcze Ameryki i Europy robią wszystko, by nikt nie dowiedział się o tym miejscu.

Mieszkańcy Labofni odznaczają się niecodziennymi cechami. Ich ciała znacznie różnią się od ciał ludzi: niższą temperaturą, słabszym pulsem, zesztywnieniem, spowolnioną przemianą materii, brakiem oddechu…

Pewnego dnia na wyspę trafia rozbitek Johannes van der Linden. Nie jest do końca pewien, skąd wyruszył i dokąd trafił. Otrzymuje schronienie i zostaje otoczony opieką. Labofnia staje się jednocześnie jego przekleństwem i wybawieniem. Musi dostosować się do nowych zasad i struktur dziwnej wspólnoty. Wkrótce przekona się, że nad światem nieumarłych ktoś lub coś sprawuje bezwzględną kontrolę.

Recenzja:

Ostatnio zombie stały się modne. Książki, komiksy, gry i przede wszystkim serial The Walking Dead, nakręcają zainteresowanie tematem. Postanowił o nich napisać również Øystein Stene – norweski literaturoznawca, reżyser i scenarzysta, a także powieściopisarz. I powiem wam, że podszedł do motywu zombie w zupełnie nowy, oryginalny sposób. W zasadzie to podejście było niezwykle realistyczne – gdyby zombie istniały naprawdę, całkiem prawdopodobne, że wyglądałby właśnie tak, jak opisał je Øystein Stene. 

Wyobraźcie sobie niewielką wyspę pośrodku oceanu. Dwa kilometry kwadratowe przestrzeni. Co jakiś czas pojawiają się na niej przybysze. Pojawiają się znikąd, nie mają żadnych wspomnień, są nadzy i choć bardzo przypominają ludzi, nie są nimi. Mają bladą, wysuszoną skórę, są sztywni – ich ciało nie zachowuje się tak, jakby tego chcieli, a w oczach mają pustkę. Już wiecie o czym mówię?

Bohatera książki poznajemy w momencie, w którym przybywa na wyspę – Labofnię (przez to, że takie zbitki sylab nie występują w naszym języku, przez prawie całą książkę męczyłam się z zapamiętaniem tej nazwy). Nie wie o sobie nic, nie pojmuje, dlaczego się tam znalazł. Rusza przed siebie, choć nie do końca rozumie po co i dlaczego. Spotyka innych Labofnijczyków, którzy przybyli dużo wcześniej. Zostaje przystosowany do życia w labofnijskim społeczeństwie, dostaje nazwisko, tożsamość, przydzielają mu lokum i pracę.

Johannes van der Linden, bo tak zostaje ochrzczony, jest postacią, którą mógłby być każdy z nas. Żaden z niego bohater, po prostu został wrzucony do obcego świata i stara się go zrozumieć. A że jest wytrwały w swoim dążeniu, powoli odkrywa wszystkie tajemnice Labofni.

Jak już pisałam, ta historia jest niezwykle realistyczna. Autor bardzo się postarał, żeby taka była. Dotarł do najstarszych wierzeń, w których występują zombie – zupełnie różniących się od współczesnych przedstawień i dorobił do tego całkiem ciekawą teorię. Co prawda cała historia jest dość statyczna, rozwija się powoli, bohater sukcesywnie odkrywa przed nami kolejne informacje, będąc przy tym bardzo szczegółowym, ale właśnie dzięki temu poznajemy dokładny obraz świata, który stworzył autor.

Choć ostatecznie okazuje się, że zombie nigdy nie byli i nie będą ludźmi, mimo wszystko są do nas podobni. W każdym razie główny bohater był. Jego historia opowiada o poszukiwaniu własnej tożsamości, sensu życia oraz o samotności wśród tłumu. Myślę, że jest to całkiem ciekawa pozycja i warto się z nią zapoznać.

Książkę dostałam od wydawnictwa Zysk i S-ka