Gillian Flynn - "Ostre przedmioty"

Autor: Gillian Flynn

Tytuł: Ostre przedmioty

Wydawnictwo: Burda Książki

Data wydania: 2015

Ilość stron: 358

Ocena: 5/10

Opis:

Camille Preaker po krótkim pobycie w klinice psychiatrycznej wraca do pracy reporterki w „Daily Post” i otrzymuje zlecenie na artykuł o tajemniczych zabójstwach dwóch małych dziewczynek w jej rodzinnym miasteczku. 
Z niechęcią wraca do wspaniałej wiktoriańskiej rezydencji, w której się wychowała, gdzie zaczyna ją prześladować wspomnienie tragedii z dzieciństwa. Stara się odkryć prawdę o brutalnych zbrodniach. Wszystkie tropy prowadzą jednak w ślepą uliczkę i zmuszają Camille do rozwikłania zagadki własnej przeszłości, której musi stawić czoło.

Recenzja:

Gdybym przeczytała "Ostre przedmioty" przed sięgnięciem po znakomitą "Zaginioną dziewczynę", moja ocena tej książki zdecydowanie byłaby wyższa. Jak widać po ocenie, debiut Flynn nie powalił mnie na kolana, a wręcz zawiódł. 

Fabuła powieści nie jest skomplikowana. Autorka umiejscowiła akcję w małym miasteczku stanu Missouri. Sama mieszkam w dość małym mieście i znam chęć wyrwania się w świat, jednak przy Wind Gap moja mieścina wydaje się nowym Londynem. Wątek powrotu do rodzinnych stron nie jest już pierwszej świeżości. Mimo to świetnie sprawdza się w tego typu literaturze. Dorzucenie do tego psychicznej matki, konserwatywnej społeczności i grupy buntowników także zdaje egzamin. Główna bohaterka musi rozwikłać zagadkę śmierci dwóch dziewczynek, ale by podołać temu zadaniu musi zdobyć zaufanie dawnych znajomych, ponownie wnikając do lokalnego towarzystwa. 

Zauważyłam, że wśród pisarzy kryminalnych panuje pewna moda na bohaterów pewnych siebie i zdecydowanych lub odwrotnie. Na tę drugą opcję postawiła tym razem Flynn. Jej postać jest rozbita psychicznie i słaba. Camille nie budzi sympatii czytelnika, a nawet jego współczucia, co chciała osiągnąć autorka, kreując tę postać w taki, a nie inny sposób. Dziewczyna potrafi być irytująca, rażąco naiwna i nieracjonalna w działaniu. Drugoplanowi bohaterowie są już bardziej interesujący, szczególnie matka Camille i jej młodsza siostra. Szczególnie ta druga przedstawia pewną tendencję dzieci do przedwczesnego dorastania. Gillian Flynn nie pozostawia suchej nitki na dzisiejszej młodzieży, pokazując nagą prawdę o zepsuciu i patologiach, które występują na porządku dziennym w świecie nastolatków. Jednego muszę powinszować autorce. Oddała specyficzną mentalność ludzi mieszkających na przysłowiowym końcu świata. Stworzyła realistyczny obraz małomiasteczkowych obywateli, gdzie każdy zna najmniejszy szczegół z życia drugiej osoby. No, przynajmniej większości. 

Sama zagadka nie jest szczególnie skomplikowana. Mnie wystarczyło 50 stron, aby przewidzieć zakończenie powieści. Wystarczyła odrobina dedukcji, logicznego myślenia i znajomość zabiegów, które często stosują kryminalni pisarze. Wydaje mi się jednak, że to nie główny wątek zabójstwa powinien zasłużyć na zainteresowanie w takim stopniu, jak poboczna historia rodziny Camille. Drugi problem jest o wiele bardziej złożony i znajduje go jako zaletę "Ostrych przedmiotów".   

Reasumując, Flynn stworzyła przeciętną powieść, która na długo nie utkwi w mojej pamięci. Zero niebanalnych rozwiązań, które wyróżniałyby ją z rzeszy podobnych książek. Mniej wymagających czytelników może jednak zaspokoić. Moim zdaniem przygodę z Gillian Flynn o wiele lepiej zacząć od wyjątkowej "Zaginionej dziewczyny", a ten debiut raczej sobie odpuścić. 

Wasza Ariada :)