Michelle Moran - "Córka Kleopatry"

Autor: Michelle Moran

Tytuł: Córka Kleopatry

Wydawnictwo: Sonia Draga

Data wydania: 2012

Ilość stron: 368

Ocena: 7/10

Opis:

Małżeństwo Kleopatry i Marka Antoniusza to jedna z najpiękniejszych historii miłosnych, jakie zna świat, historia zakazanego uczucia podszytego... 

trudnym do okiełznania pożądaniem i zwiastującego polityczną katastrofę. 

Kiedy do Egiptu wkracza pałająca żądzą zemsty armia Oktawiana, kochankowie wybierają wspólną śmierć. Osierocają tym samym trojkę dzieci, które zostają zabrane do Rzymu. Podczas podróży jedno z nich ginie, pozostała dwójka – dziesięcioletnie bliźniaki: Selena i Aleksander – trafia pod opiekę siostry Oktawiana. Tłamszone przez niezdrowe ambicje rodziny Oktawiana rodzeństwo marzy w skrytości serca, że pewnego dnia powróci do ojczyzny, by zająć należne im miejsce na tronie…

Oparta na skrupulatnych badaniach tego niezwykłego okresu w historii Córka Kleopatry to powieść będąca fascynującym portretem starożytnego Rzymu. To również chwytająca za serce historia obdarzonej nieodpartym urokiem i ponadprzeciętną inteligencją młodej kobiety, która miała odwagę, by walczyć o spełnienie swoich marzeń.

Recenzja:

Wydaje  mi się, że coraz częściej sięgam po książki, których fabuła jest przeniesiona do przeszłości. Nigdy jednak nie czytałam pozycji, która tyczyłaby się starożytnego Egiptu oraz Imperium Rzymskiego - nie żałuję, że zapoznałam się z treścią tej powieści, chociaż wiadomo, ma ona zarówno swoje plusy i minusy, o których trochę więcej opowiem w dalszej części recenzji.

Przede wszystkim należy wspomnieć o tym, że osoby, które nie znają dokładnie historii z tego okresu, nie muszą się przejmować tym, że nic nie zrozumieją. Owszem, początkowo będą trochę zdezorientowani - bitwa pod Akcjum, walki pomiędzy Rzymianami a Galami... No cóż, zdecydowanie łatwiej całą tę polityczną otoczkę zrozumieć, jeżeli wcześniej się miało jakiekolwiek informacje o tych zdarzeniach. Niemniej jednak wszystko w "Córce Kleopatry" jest opisane tak fajnie i prosto, że nawet totalny nieuk domyśliłby się, o co może chodzić. 

Główną bohaterką tejże pozycji jest Selene, córka Kleopatry i Marka Antoniusza. W chwili, kiedy jej rodzice wybierają śmierć, dziewczyna wraz ze swoim rodzeństwem - w tym Aleksandrem, swoim bratem bliźniakiem - zostają wysłane statkiem do Imperium Rzymskiego. Nie mają wtedy więcej niż dziesięć lat, a ich jedyną myślą jest to, że kiedyś uda im się wyzwolić i odzyskać panowanie w Egipcie.

Muszę przyznać, że polubiłam Selene. Przede wszystkim jest ona osobą, która jest w stanie dostosować się do sytuacji, pomimo wszelkich zakazów i nakazów. Co więcej, potrafi odłożyć swoje marzenia na dalszy plan, aby nie narazić przez przypadek życia swojego i osoby jej najbliższej, czyli Aleksandra.

Wątek jej talentu artystycznego, który wykorzystywała w taki, a nie inny sposób, naprawdę mi się podobał - chcecie dowiedzieć się o co mi chodzi? Proponuję zajrzeć do książki.

Największym szokiem, przynajmniej dla mnie, nie było to, kto okazał się buntownikiem, który działał nie dosyć, że po kryjomu, to jeszcze starał się poprawić życie niewolników - a raczej fakt, jak potoczyło się życie Aleksandra. 

Nie mogę nie dodać, że to on był jedną z moich ulubionych postaci w tejże powieści.

Cała fabuła tyczy się właśnie życia Selene i jej brata bliźniaka w obcym kraju, w obcym dla nich miejscu. Wszystko to nie jest jednak nudną historią - mieszają się wątki religijne, polityczne, miłosne, a nawet pojawiają się tajemnice i popełniane są zbrodnie. 

Przedstawiona rzeczywistość nie jest łatwa, nawet dla osób bogatych, z najbliższego otoczenia Cezara. 

Wydarzeń jest całkiem sporo, czytelnik definitywnie nie jest w stanie się nudzić, ale są one na tyle logiczne, że wszystko ma swoją przyczynę i skutek. Bardzo mi się to podoba - szczególnie, że nawet detale się zgadzają z całym zamysłem powieści.

Styl autorki jest świetny - prosty, przyjemny w czytaniu, łatwy do przyswojenia. Zdecydowanie jest ciekawy dla osoby, która sięga po książkę. 

Z drugiej strony jest on jednak dostosowany odrobinę do tego, jakie zwyczaje panowały wtedy - nie ma kolokwializmów, nie ma slangów, ani bardzo współczesnych słów - zapewniam, że o telefonach, czy o komputerach nie przeczytamy.

Sama okładka całkiem nieźle pasuje do treści. Nie tylko ilustracją, ale też kolorystyką - wiadomo bowiem, że Egipt przeważnie wiąże się z odcieniami żółtego i ze złotym. Pomysł jest więc całkiem niezły. 

Nie zostało mi nic innego, jak tylko polecić tę pozycję. Naprawdę warto poświęcić trochę czasu, aby zapoznać się z jej treścią. Piękno tejże powieści doceni każdy, kto jest pasjonatem historii, lubi Egipt lub Rzym... ale także osoba, która lubi piękne historie ujęte w pięknych słowach. Gwarantuję, że będziecie zadowoleni.

Pozycję tę dostałam od Księgarni Matras.