Ewa Seno - "Tatuaż z lilią"

 Autor: Ewa Seno

Tytuł: Tatuaż z lilią

Wydawnictwo: Feeria

Data wydania: 2014

Ilość stron: 288

Ocena: 5/10

Opis:

Pierwszy tom nowej serii młodzieżowej z elementami paranormalnymi. Gdy Nina kończy 18 lat, w jej życiu zdarza się aż nadto przełomów. Jej chłopak okazuje się zainteresowany też innymi dziewczynami. W wypadku samochodowym giną jej rodzice. Jedynaczka na dalszą część edukacji wyjeżdża z Wilanowa do swojej ciotki w Stanach Zjednoczonych. Ale w rzeczywistości przenosi się dalej niż za ocean. Okazuje się, że otrzymany w emocjonalnej chwili tatuaż zaczyna być dla niej kluczem do świata Antilii, w którym nie wszyscy są przyjaciółmi…

 

Recenzja:

Pozycja ta zdobywała naprawdę dużo pozytywnych recenzji i miała wysokie noty. Postanowiłam się więc z nią zapoznać, szczególnie, że mówiono o niej, jak o jakimś odkryciu roku.

Już po kilku stronach wiedziałam, że nie było w tych stwierdzeniach zbyt wiele prawdy. Może i jest napisana w fajny sposób, ale fabuła, postacie i sam gatunek... totalna klapa.

„To zadziwiające, że człowiek do wszystkiego potrafi przywyknąć, nawet do braku miłości.”

Zacznę może od tego, iż wątek fantastyki jest tu po prostu zbędny. Nie dosyć, że nie wnosi w większości nic do książki, to jeszcze autorka porusza go praktycznie dopiero pod sam koniec, co sprawia, że tak naprawdę wątek fantasy będzie realizowany tak naprawdę dopiero od następnej części.

Rozumiem, że autorka mogła chcieć rozwinąć go dopiero w kolejnym tomie, ale skoro tak bardzo chciała wprowadzić tu elementy magii... to powinny się one pojawiać o wiele częściej... 

„Czasem chwila ciszy potrafi powiedzieć o człowieku więcej niż tysiąc bezsensownych słów”

Główną bohaterką tej pozycji jest oczywiście Nina, która po ukończeniu osiemnastu lat... powiedzmy po prostu, że los nie był dla niej zbyt łaskawy.

Problemy z przyjaciółmi, z chłopakiem, wypadek rodziców... To dopiero wierzchołek góry lodowej. 

Kiedy wyjeżdża ona do swojej ciotki do Stanów Zjednoczonych... wydaje się, że jej życie ponownie zaczyna się układać. Złudzenie to nie trwa jednak zbyt długo. 

A wręcz przeciwnie, czym więcej czasu upływa od dnia jej osiemnastych urodzin... tym więcej przeszkód pojawia się na jej drodze. 

Muszę przyznać, że Nina była postacią, która zdecydowanie mogłaby być dopracowana o wiele bardziej. 

Nawet, jeżeli jej charakter nie jest jakiś wybitnie zły (chociaż momentami jest naprawdę bardzo irytująca!)... to często jej zachowania i emocje już tak. Widać, iż autorka miała naprawdę mało wspólnego z żałobą (albo po prostu nie umiała przenieść jej na karty tej historii), ponieważ przykładowo - po stracie ojca rozpaczała praktycznie tylko do przeprowadzki. 

„- Piękna, chyba zabłądziłaś, prawdziwi faceci stoją tutaj.

(...) 

- To może się przesuniesz, żebym mogła ich zobaczyć?”

Jeżeli patrzyłabym tylko na samą historię, bez dodatków magii, to wydałaby mi się ona podobna do wielu innych. Niemniej jednak już wolałabym, aby była to książka młodzieżowa/obyczajowa...

Przynajmniej cały czas coś się dzieje. A to jest zdecydowanie duży plusik. 

„Wobec potęgi, jaką jest cały Wszechświat, człowiek jest nic nieznaczącym organizmem.”

Styl autorki jest całkiem niezły - nie zanudza długimi opisami, potrafi zachęcić czytelnika do dalszego śledzenia losów bohaterów... Ale czegoś mi w nim brakowało. Mam nadzieję, że kolejne książki tej pani będą coraz lepsze i coraz lepiej dopracowane pod względem szczegółów. 

„Z niemal całą pizzą i pół litrem coli w żołądku czułam się bosko.(...) 

- Co? - widząc zdziwione spojrzenie przyjaciół, o mało się nie udławiłam zbyt szybko połkniętym kęsem. Jake usilnie szukał czegoś pod stołem, a reszta uśmiechała się pod nosem. - O co wam chodzi? - spytałam lekko poirytowana - I czego ten osioł tam szuka?

 -Sprawdzam, gdzie schowałaś tą całą pizzę”

Wspomnę jeszcze o okładce - całkiem nieźle pasuje do treści. Jestem bardzo ciekawa, jak będą wyglądały ilustracje do kolejnych tomów i czy pojawi się w nich ta sama dziewczyna, co na tej. 

„- Naprawdę bardzo dobry wybór, jestem pod wrażeniem. Kto by pomyślał,że w takiej ładnej główce kryją się jakieś szare komórki? 

- Kochany, to nie szare komórki. Po prostu w przerwie pomiędzy kosmetyczką a fryzjerem postanowiłam co nieco poczytać, by móc potem imponować tak inteligentnym i obeznanym sprzedawcom jak ty.”

Powieści tej nie odradzam, ale też nie polecam. Zachęcam jednak do tego, aby samemu wyrobić sobie o niej opinię.

Pozycję tę dostałam od Wydawnictwa Feeria.