Magdalena Maria Kałużyńska - "Ymar"

Autor: Magdalena Maria Kałużyńska

Tytuł: Ymar

Wydawnictwo: FOX Publishing

Data wydania: 2010

Ilość stron: 248

Ocena: 5/10

Opis:

Gdy inspektor Wojciechowski i jego asystent, Michał, znajdują w starej kamienicy zakrwawione ciało pięknej kobiety, nie podejrzewają nawet, w jak mroczną i skomplikowaną intrygę zostają wplątani. Intrygę, która - być może - ma swoje początki jeszcze w pradawnych i złowrogich siłach wymykających się ludzkiemu rozumowi... Czy bohaterowie poznają prawdę i... czy uchronią siebie i innych przed tajemniczym niebezpieczeństwem?

Recenzja:

W zasadzie, nie mam pojęcia, jak ubrać moje skołatane myśli w jedną składną wypowiedź na temat książki. Jestem otumaniona, nie wiem, co mam myśleć.

"Ymar" to książka, w której moglibyśmy znaleźć latające świnie i nie bylibyśmy nimi zdziwieni. Począwszy od pierwszej strony do ostatniej zostajemy zasypani niedomówieniami. Autorka postawiła sobie za punkt honoru to, aby akcja non stop toczyła się z szybkością błyskawicy i aby czytelnik co rusz był zaskakiwany nowymi faktami. Książka dzięki temu stała się prawdziwym wysypiskiem świetnych pomysłów, których potencjał nie został w pełni wykorzystany. Czytelnik zostawał przyzwyczajany do osobliwości, dlatego paradoksalnie autorka musiała systematycznie zwiększać poziom dziwactw, tak że w końcu znaleźliśmy się w wariatkowie, a nie na posterunku policji.

Zacznę od początku. Morderstwo, stwierdzenie zgonu ofiary, a potem jej zmartwychwstanie. Już po tym wiedziałam, że nie będzie lekko. Poszkodowana nie stała się zombie, co byłoby wręcz najbardziej normalnym rozwiązaniem! Następnie mamy wstawki, które trochę przypominają mi mitologię lub legendę. Nie mogło zabraknąć paranormal activity na posterunku, a także cielęcia wpatrzonego w malowane ramy. A na deserek iście Freudowskie potwierdzenie słów, że "sen jest odbiciem pragnień duszy". Tylko, że jeśli nasz bohater ma takie pragnienia, to włos się jeży na głowie. Pomieszanie z poplątaniem, wątków multum, a tych zrozumiałych dla czytelnika jak na lekarstwo. Z jednej książki "Ymar" można by wyciągnąć kilkanaście genialnych pomysłów na powieści. 

Kolejnym minusem było zawieszenie w czasie naszej historii. Nie było chronologii zdarzeń, czasem trudno było się połapać, co kiedy i gdzie się zdarzyło, czy może ciągle się dzieje. Autorka chciała pewnie stworzyć iluzję, którą obrazuje cytat z książki: "Czas ma to do siebie, że nie istnieje...". Mogło być magicznie, jednak niezbyt dobrze to wyszło.

Nie wszystko można spisać na straty. Chciałam pochwalić wyrazistych i interesujących bohaterów, których udało się stworzyć autorce. Agata Chomrzan, inspektor Aleksander Wojciechowski, Kliwen, Michał i Ewa nie byli szablonowi i każda z postaci miała swoją mroczną stronę. 

Plusem są także naprawdę plastyczne opisy, po których widać, że autorka ma dobry warsztat pisarski. Moją radą jest jedynie odrzucenie zbyt dużej ilość wulgaryzmów, które nie każdy w książce toleruje.

Kolejna książka pani Kałużyńskiej będzie o wiele lepsza, jeśli zastosuje się jednej prostej zasady - co za dużo to niezdrowo, czyli budujemy jeden wątek główny i poboczne, które nie "zabiją" całkowicie tego głównego.

Wasza Ariada :)