Penelope Douglas - "Bully"

Tytuł: Bully

Autor: Penelope Douglas

Wydawnictwo: self-publishing

Rok wydania: 2013

Liczba stron: 290

Ocena: 4/10

Opis:

Mam na imię Tate. Chociaż on mnie tak nie nazywa. Nigdy nie odezwałby się do mnie tak nieformalnie, jeśli w ogóle.

Jesteśmy sąsiadami, a kiedyś byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Ale potem, pewnego lata, odwrócił się ode mnie i wziął sobie za cel spieprzenie mego życia przy każdej okazji. Byłam upokorzona, odcięta od reszty i plotkowało o mnie całe liceum. Wraz z upływem czasu jego wyskoki i plotki stały się bardziej sadystyczne, a mnie robiło się aż niedobrze, gdy próbowałam się przed nim ukryć. Bałam się, że czai się za każdym rogiem i każdymi drzwiami.

Więc odeszłam.

Spędziłam rok, ucząc się za granicą i cieszyłam się życiem bez Jareda. Teraz wróciłam, aby skończyć liceum i wynieść się stąd na zawsze. Mam tylko nadzieję, że po roku nieobecności ruszy dalej i zapomni o mnie.

Nawet jeżeli się nie zmienił, to ja owszem. Nie jestem już zainteresowana unikaniem go, albo nadstawianiem drugiego policzka. Lecimy na czołowe zderzenie, bo żadne z nas nie chce się wycofać.

Opis z chomika: http://chomikuj.pl/Eiden, gdzie można znaleźć również nieoficjalne tłumaczenie.

Recenzja:

Szczerze? Ta książka powinna nazywać się BULLSHIT nie Bully. W życiu nie czytałam równie bzdurnych tłumaczeń faceta. Ale zacznijmy od początku.

Nie przepadam za czytaniem nieoficjalnych tłumaczeń, bo zazwyczaj trącają grafomanią, nawet jeżeli są „poprawiane” przez kogoś, kto się na tym „zna”, jednak tłumaczenia Eiden są na tyle dobre (a przeczytałam ich całkiem sporo, bo Eiden tłumaczy wszystko, co napisała Olivia Cunning), że kiedy znajoma poleciła mi Bully, postanowiłam po nie sięgnąć. Wcześniej zerknęłam jeszcze na lubimyczytać.pl, gdzie jak się okazało, ma całkiem wysoką ocenę. Co prawda romans współczesny nie jest moim ulubionym gatunkiem literatury, ale od czasu do czasu czytam i takie książki.

A więc mamy chłopaka i dziewczynę, jak można się było tego spodziewać. Co natomiast niezbyt pasuje do scenariusza to fakt, że raczej za sobą nie przepadają. No dobra, to eufemizm. Jared znęca się nad Tate odkąd poszli do liceum. Nie fizycznie, stosuje psychiczne formy zastraszania. Rozsiewa plotki, robi jej głupie dowcipy. A Tate? Tate jak prawdziwa chrześcijanka nadstawia drugi policzek. Ucieka i płacze. Ale na szczęście tylko do pewnego momentu. Wyjazd do Francji jest przełomem, jeszcze przed nim stawia się Jaredowi, zaczyna walczyć. Po powrocie zachowuje się całkiem nieźle, jest bohaterką z charakterkiem, o której całkiem przyjemnie się czyta.  

Jared i Tate byli kiedyś przyjaciółmi. I chociaż po wakacjach przed liceum Jared wrócił odmieniony, zaczął ją dręczyć, Tate chyba nigdy nie otrząsnęła się z tego, co do niego czuła. Chociaż twierdziła, że go nienawidzi, niewiele jej trzeba było, żeby wybaczyć.

Wreszcie to, co nie podobało mi się najbardziej. Pani Penelope Douglas miała pomysł na książkę, ale… brakło jej wiarygodnego tłumaczenia, bo to, które zaserwowała nam ustami Jareda, było tak żenujące i nieprzekonujące, że w moim odczuciu drastycznie obniżyło jakość książki.

Traumatyczne przeżycia z przeszłości – to już chyba standard w romansach. Ale czy fakt, że komuś było źle, pozwala mu czynić tak, by inna osoba poczuła się jeszcze gorzej, mimo że – i tu gwóźdź programu – ponoć kocha tę osobę? A czy krzywdzona osoba, która przez kilka lat doznawała jedynie upokorzenia od tej krzywdzącej, może jej wybaczyć z dnia na dzień? Czy zwykłe przeprosiny są w tym wypadku przekonujące?

Jak dla mnie nie. Ale może za dużo wymagam, w końcu to tylko zwykły romansik, który ma być czasoumilaczem. I byłby miły, gdyby autorka wymyśliła coś lepszego w ramach wytłumaczenia Jareda. Wtedy mogłabym dać mu wyższą ocenę, ale w tym wypadku zostaję przy 4/10.